|
Een cliënt van mij waar ik veel mee leer, vroeg me of ik het gedicht: 'The Invitation' van Oriah Mountain Dreamer ken. Ze vertelde dat het een gedicht is dat haar enorm heeft geïnspireerd in een tijd dat ze het super hard nodig had. Grappig, het gedicht hangt al jaren op een groot dreamboard bij ons thuis. Ik heb het ooit gekregen van een lerares die mij tijdens mijn opleiding enorm inspireerde: een leraar voor het leven. Dat mijn aandacht er nu weer naar toe gestuurd wordt via een cliënt geeft me een grote glimlach. Ik heb het inmiddels al weer honderd keer geluisterd en ik heb mijn cliënte beloofd dat ik het boek zal lezen dat ze me geleend heeft. Ik ben benieuwd naar het boek, daarover schrijf ik op een later moment vast meer, maar ik wil deze nu alvast delen! (dank jewel Anouk ;-)
0 Comments
Ik heb nog wel eens de neiging om, wanneer ik echt veel dingen op mijn to-do-lijstje heb staan, overspoeld te raken, mijn kop in het zand te steken en te wachten tot ik gered word of een flinke schop onder mijn kont krijg. Niet echt een handige eigenschap wanneer je een bedrijfje op wilt starten... geloof me, er is heel wat te doen! Ik had me dan ook voorgenomen om dit jaar minder dingen voor me uit te schuiven, om verantwoordelijk, proactief en trots te zijn. Gister en vandaag heb ik geluisterd naar Mel Robbins in de hoop dat ze me zou inspireren. Grappig hoe simpel en effectief het is. Niet twijfelen, geen weerstand bieden, niet uitstellen wanneer je eigenlijk weet wat echt goed is om te doen. Handelen voordat je tot 5 hebt geteld! Ik vind het bijna gênant omdat het zo simpel is, maar het werkt, dus ik moet het delen!!
Iedereen sliep nog, het zal een uur of 6 geweest zijn. Ik geef Dagmar een voorzichtige slaap-maar-lekker-door-kus. Stil, op mijn tenen, zo min mogelijk licht aan, ook de meisjes mogen nog even blijven liggen. Ik geniet van de gedachte aan Saar en Roos die met hun rode wangetjes en punke slaapkoppies heerlijk veilig tegen elkaar liggen gekropen. Dit magische moment van de dag is van mij, Ik denk dat het rond november is, buiten nog donker, ik pak mijn kussentje en kies mijn plekje uit. Mijn meditatie: bewuster dan anders kijk ik naar mijn continue gedachtestroom. Mijn focus in die tijd was: "Wie ben ik?". Als een super heldere gedachte kwam het antwoord: “I am only what I am right now”. Ik begreep dat het betekent dat er niets is om trots op te zijn en niets om je voor te schamen. We zijn wie we zijn doordat we via allemaal wegen HIER gekomen zijn, meer niet, that’s life. Voor mij een super bevrijdende gedachte… in het hier en nu kan ik zijn wie ik kies te zijn met alles wat nou eenmaal (door ontelbaar omstandigheden) in mijn mogelijkheden ligt. Ik ben niets meer en niets minder dan datgene wat ik NU ben.
|
AuteurJulia Vriends, |
Proudly powered by Weebly