De Bron (waar alle stuwing uit voortkomt) zie ik als een onbewust natuurverschijnsel waar alles, zo ook al het (hogere) bewustzijn, uit voortkomt. De bedoeling van de ziel moet zijn om steeds meer bewustzijn op de stuwingskracht van de Bron te ontwikkelen. De stuwingskracht is het goddelijke deel in onszelf. Door ons daarop af te stemmen worden we bewust van hoe ons leven bedoeld is zich te ontvouwen als een varen. We zijn als een varenblad of als een golf te onderscheiden van de rest, maar nooit volledig af te scheiden. Bewust van hoe ons leven samenhangt met alles om ons heen, alle andere golven in dezelfde oceaan, de lucht, zwaartekracht, vissen, planten, sterren en planeten, alles beweegt als een groot organisch geheel. Vrijheid is dwars door angsten en sociale inprenting heen kunnen leven vanuit het contact met de goddelijke stuwing: dat wat ons ten diepste beweegt. Ik voel dat mijn voet zichzelf optilt, mijn lichaam haarzelf danst en dat het leven zichzelf beweegt. Vrijheid is me láten bewegen, zonder verzet, zonder vermijding, in vol vertrouwen en met volle overgave. De verantwoordelijkheid nemen om de weg vrij maken voor wat wíl gebeuren. De stuwende kracht van De Bron is te voelen in het hier en nu, in stilte, in overgave en in onze intuïtie. Ik wil de verantwoordelijkheid nemen om alles te voelen. Om alles wat er op mijn pad komt, alles waar ik doorheen moet volledig te aanvaarden en te omarmen. Volledig leven…
0 Comments
Momenteel volg ik de opleiding tot geestelijk begeleider aan de academie voor Geesteswetenschappen in Utrecht. Ik ben nog al enthousiast over de opleiding en neem jullie graag mee in mijn ontdekkingen. Ik zal af en toe een tentamen omzetten in blogvorm en hier plaatsen. Onderstaand relaas is een deel van het antwoord op mijn tentamen van het vak Grenservaringen door Prof. em. dr. Hans Gerding ). Grenservaringen De eigenwijzigheid van geweldige filosofen en wetenschappers hebben een nieuw licht geworpen op wat mij betreft een van de grootste dilemma’s op mijn spirituele pad. "Is de scheppingskracht een gigantische golf beweging die sinds de oerknal (en daarvoor) alles als dominosteentjes het leven vooruit stuwt? Óf ben ik zelf een creatief wezen en kan ik, desnoods tegen de karmische beweging van het universum in, de werkelijkheid zelf scheppen? Ben ik de bal in de flipperkast en is het hoogst haalbare om me daarvan bewust te zijn? Óf kan ikzelf op de knoppen drukken en het spel werkelijk meespelen?" De wereld als Wil en Voorstelling zoals die door Schopenhauer (1788–1860) is beschreven, heeft mij echt geraakt. Dat is een goed teken, een teken van herkenning. Schopenhauer legt uit dat wij mensen leven in de gedetermineerde wereld der Voorstellingen. Schopenhauer bedoelt hiermee de vaststaande tastbare wereld waarin wij leven. Ik heb me eens laten vertellen dat we ongeveer 95% op de automatische piloot leven totdat we ons bewustzijn oefenen. Schopenhauer zegt dat wij, door ons van deze wereld van Voorstellingen te ‘keren’, in contact kunnen komen met de scheppende kracht van De Wil. Dat ‘keren’ kunnen we leren in oefening van bewustzijn. Bewustzijnsoefeningen naar binnen toe, in onszelf en naar buiten toe, bijvoorbeeld door middel van creatieve oefening en kunstzinnige creatie. Door ons te keren kunnen wij ons volgende Schopenhauer in De Wil bewegen en wij kunnen in haar onszelf en alle anderen vinden en herkennen als in wezen 1. De wereld van De Wil wordt ook wel ‘de wereld achter de coulisse’ genoemd. Achter de coulisse zijn wij vrij van ons mentale denkraam van tijd, ruimte en causualiteit (Kant 1724-1804). Achter de coulisse is paranormaal heel normaal en daar liggen de verklaringen van mijn eigen grens ervaringen voor het oprapen.  Ook Jung (1878-1961) beschrijft een stuwende creatieve kracht waarmee wij interacteren. Jung heeft het op zijn beurt over de complexen of afgesplitste egodelen. Onze eigen scheppingskracht lijkt in de visie van Jung gedeeltelijk. De complexen leiden een eigen leven in ons onderbewuste, daar sturen ze ons meer dan we weten. Door ons te wijden aan het individuatie proces (zoals volgens Jung te bedoeling van het leven is) kunnen we complexen oplossen en onszelf steeds meer bevrijden van onbewuste sturing door die complexen. Ik heb altijd gezien dat persoonlijke ontwikkeling een kwestie van zelf bevrijding is en dat dit in het verlengde ligt van spirituele ontwikkeling. Ik koppel het individuatie proces van Jung aan de beweging naar binnen toe zoals Schopenhauer die beschrijft. Hoe minder complexen, hoe meer ruimte voor het bewustzijn om in de gecreëerde stilte De Wil diep in onszelf te ervaren. Tegelijkertijd liggen de archetypen als eeuwig stuwende basis onder onze complexen. Ik ken het gevoel van De Wil of de archetypische kracht wanneer iets zich wil manifesteren. Soms weet ik zeker wat er gaat gebeuren, of het nou leuk is of niet. Het Wil geleefd worden. Strijden tegen De Wil is zwemmen tegen de stroom in. Ik geloof dat het fijnste is om aligned te zijn met dat wat gemanifesteerd wil worden. Bewust en vrij van de Jungiaanse complexen en aligned met de beweging van de archetypen en met de manifestatie van de Wil. Aligned met het diepste wezen in onszelf dat in wezen één is met al het andere.
Mijn wens om zelf te sturen wordt steeds meer vervangen door de wens om ruimte te maken voor het leven zelf om zich ten volle uit te mogen ervaren. Misschien wel zoals in de Kabbala waar Het Licht zich van zichzelf afsplitste om zich alleen op die manier te kunnen ervaren als het licht dat het in wezen is. Zoals Jung zegt: “Vrijheid is niet per se kiezen, maar helemaal ‘ja’ zeggen tegen die ene mogelijkheid om meer bewustzijn te krijgen”. Daarin vind ik mij en dat betekent dat ik zowel de levensvreugde als de pijn wil ervaren. De pijn komt onvermijdelijk, maar zoals Sadguru (1957-….) zegt: “Pijn wordt pas lijden wanneer we ons er tegen verzetten.” En zoals Rumi (1217-1273) zei: “The wound is were the light enters” en zo heb ik het ook mogen ervaren. Pijn maakt wakker, maakt bewust. Alleen wanneer ik mij niet langer tegen ervaringen verzet en wanneer ik niet in gevecht ben met het leven zelf, zullen tijd, ruimte en causualiteit oplossen. Dan zullen mijn wensen volledig overeen komen en in lijn zijn met de beweging van De Wil. Zoals Schopenhauer, Jung, Bohr (1885-1962) en uiteindelijk ook Sheldrake (1942-…) beschrijven: er is sprake van universele verbondenheid. Ik voel dat deze entanglement waarschijnlijk grootser is dan we kunnen voorzien en doorvoelen. Zoals Nietzsche (1844-1900) zegt: “Wanneer de mens volmaakt bij de waarheid is beweegt hij heel de natuur”. Dit is waar de kip en het ei samenvallen of waar: ‘De Idee die ik creëer, mogelijkheidsvoorwaarde is voor de Idee die mij creëert’. Dan krijgen ook de woorden van Paulo Coelho ( 1947-…) een voor mij nieuwe betekenis. In De Alchemist schreef hij: “Als je iets wilt, spant het hele universum samen om ervoor te zorgen dat jij jouw droom verwezenlijkt”. Dit ontstaat wanneer wat ik wil overeenkomt met De Wil. Dan kan ik toveren, dan is er volop MAGIE! Dan worden we ons bewust van de extase waarin we in werkelijkheid verkeren én wordt de synchroniciteit zichtbaar. Sinds kort deel ik verhalen over Saar Roos en de mama’s op social media. “Waarom doe je dat? Waarom schrijf je over jezelf en jouw gezin?” Ik hoor het mensen denken.
Schrijven… Ik moet…. Het is de manier waarop ik mijzelf eigenlijk al sinds ik klein ben het beste begrijp en het gemakkelijkste duidelijk maak. Tegelijkertijd is het hoe ik verwerk. Door te schrijven kan ik emotionele rommel opruimen… ik kan gevoelens pakken, lijntjes volgen en zo kernen en ook angels vinden. Ik herken mezelf en zo niet dan zoek ik net zo lang tot ik mij er volledig in thuis voel. Ik herken en herontdek voortdurend. Maar goed, er is een verschil tussen schrijven en delen… Delen in het openbaar is super kwetsbaar om te doen… dood eng eigenlijk! En toch op de een of andere manier voelt het alsof het moet. Ik voel een urge, al een hele tijd… Ik heb me voor mijn doen super lang ingehouden. Ik deed het niet omdat ik bang was voor oordelen over het schrijven, die angst heb ik niet meer. Ik realiseer me steeds meer dat ik gewoon mijn eigen stijl heb en dat je het leuk kunt vinden of niet. Mag allebij, geeft niets… Bovendien weet ik dat ik niet foutloos, niet perfect schrijf, sterker nog, mensen vinden voortdurend overal schrijffouten, maar ik hou eigenlijk wel van die imperfecties. Ik heb me lang ingehouden uit privacy overwegingen. Ik realiseer me dat wat ik schrijf voor altijd te vinden zal zijn… Ik maak daarom wel keuzes, ik schrijf niet alles. Ik schrijf alleen in liefde over de meisjes, niet over de boosheid, frustratie en zorgen die ik ook heus wel over onze dochters heb, niet teveel of te diep over Dagmar die gewoon haar bedrijf moet kunnen leiden, niet duidelijk over vrienden en andere betrokkenen en sommige mensen laat ik anoniem. Zo denk ik dat ik vooral over mijn eigen beleving schrijf en daarover ben ik graag super open. Ik heb me ook lang ingehouden uit professionele overwegingen: “een therapeute vertelt niet over zichzelf”. Het wordt belangrijk gevonden om een professionele afstand te bewaren en ik heb me hierin altijd tot op zekere hoogte aangepast. Ik heb er veel over nagedacht. Natuurlijk ben ik het eens met het feit dat ik cliënten niet moet opzadelen met mijn eigen onverwerkte issues. Ook wil ik cliënten niet teveel beïnvloeden met mijn eigen ideeën omdat ik wil dat een cliënt de ruimte voelt om zichzelf te zijn, laat dat nou juist de inspiratie zijn die ik wil geven! Ik geloof dat het inspirerend kan zijn om een cliënt te laten weten dat ook de therapeut een mens is van vlees en bloed en dat ook de therapeut zijn of haar thema’s heeft doorgewerkt, veerkrachtig is en van het leven leert. Ik geloof dat er veel te veel mensen zijn die het gevoel hebben de enige te zijn met een bepaald probleem. De facebook generatie is er een van stralend witte tanden met katervrije gin tonics en trotse ouders op zorgeloze pubers.. Ik voel de sterke behoefte om waar ik kan een voorbeeld te zijn in openheid. Ik hoop mensen te inspireren om zoveel mogelijk vrij zichzelf te zijn. Juist door te laten zien dat ik bang, verdrietig, boos, gek, imperfect, chaotisch en onzeker kan zijn. Ik heb de behoefte om taboes te doorbreken, vragen te beantwoorden en om nog meer drempels te verlagen. Dus ik schrijf en ik deel.... Ik volg mijn onderbuik, niet mijn hoofd. Mijn liefde niet mijn angst.. En als je wilt….. schiet dan maar! note: Inmiddels ligt het boek Saar, Roos en de mama's in de winkel en is te koop op de website www.saarroosendemamas.nl. www.saarroosendemamas.nl |